Sam Michaelis

Name; Sam Michaelis
Alias; None
Age; 17
Gender; Male
Birth Place;
Birth Date; 21 March[/center]



Height;
Hair; Zwart
Eyes; Bruin
Clothing; Sam draagt gewoon wat voor hem goed zit. Op sommige dagen dat dit gerust een gewone jogging zijn als hij toch niet van plan is om naar buiten te gaan.



Sam is geen luidruchtig persoon, maar hij is wel steeds aanwezig. Hij is gewoon niet bijzonder introvert of extravert. Problemen om vreemde aan te spreken heeft hij niet en ook vrienden kan hij snel maken. Gevechten gaat hij liever uit de weg en ook maakt hij niet graag ruzie. Als er toch een ruzie moest ontstaan zal je toch niet heel veel van hem horen. Hij laat makkelijk over zich heen spreken en als je hem beledigd zal hij er ook niet echt op reageren, gewoon om ruzies tegen te gaan.
De jongen is verder ook heel behulpzaam, voor iedereen. Iemand die hij niet kent zal hij beschermen en dat zelfs ten koste van zijn eigen veiligheid. Sam is dan ook iemand die eerst iets doet en dan pas verder nadenkt.
Sam schaamt zich zeker niet voor zijn vleugels en eigenlijk is hij er ook best trots op. Ze zijn krachtig, hij kan er blindelings op vertrouwen en hij kan ze gebruiken als beschermen. Daarbij zijn ze ook mooi om naar te kijken met de afgewerkte blauwe rand.
Ondanks dat hij zich er niet voor schaamt, wilt hij absoluut niet dat andere mensen aan zijn vleugels komen. Automatisch zal Sam ze weg trekken om toch aan de aanraking te kunnen ontsnappen.



Zeventien jaar geleden was Sam op de wereld gekomen. Als kind al was hij zeer rustig en huilen deed hij niet vaak. Het was een kind waar dat de meeste ouders alleen maar van konden dromen. De familie waar hij bij opgroeide had het qua geld zeker niet slecht. Sommige mensen zouden zelfs kunnen zeggen dat de familie rijk was. Ze hadden een eigen advocaten bureau waar ze veel geld uit haalde. Het geld kwam de familie wel goed van pas. Ondanks dat Sam rustig was brak hij regelmatig een bot. Wanneer dat hij op school zijn arm zou breken tijdens het turnen was het niets speciaal. Eerst dachten ze gewoon dat het puur ongeluk was, maar uiteindelijk besloten ze toch om enkele testen te doen en zo kwamen ze erachter dat zijn botten vanbinnen hol waren. Daarom dat ze sneller braken dan bij andere mensen. Vanaf het moment dat ze daar achter kwamen mocht hij ook niet meer mee sporten. Enkel wanneer dat ze iets deden dat totaal niet gevaarlijk was mocht hij mee doen. Het was niet iets dat Sam erg vond want hij hield niet echt van sporten. Hij was juist blij geweest wanneer dat hij te horen had gekregen dat hij niet meer mee mocht doen.

Rond een leeftijd van twaalf jaar besloot het lot om heel zijn leven om te keren. Al een langere tijd had hij last gehad van zijn rug. Zijn schouderbladen waren over gevoelig en twee bobbels waren op zijn rug verschenen. Het zag er uit alsof er onder zijn huid iets aan het groeien was. Op dat moment wist Sam vrij weinig van de mutanten wereld en hoe er naar hen werd gekeken. De jongen had dan ook zijn ouders erover aangesproken en die namen hem meteen mee naar een dokter. Ze wisten zelf ook niet wat het was. Hun eerste gedachten was dat er misschien een insect eitjes had gelegd onder zijn huid, maar eenmaal bij de dokter werd het tegendeel wel bewezen. De dokter had een klein sneetje gemaakt op één van de twee bobbels maar wat hij daar vond was niet meteen wat dat hij verwachten. Uit de snee haalde hij een kleine veer. Wat dat daar deed was een groot raadsel dus besloot hij bij de andere hetzelfde te doen om enkel terug een veer te vinden. Sam had nog steeds geen idee wat er met hem mis was, maar zijn ouders werden wel apart genomen. De dokter vertelde de ouders van de jongen wat hij dacht dat het was, en niemand was daar al te blij mee. Sam zijn ouders wilden het enkel niet geloven. Ze probeerde te vergeten wat de dokter had gezegd en namen hun zoon gewoon weer mee naar huis.

Een hele tijd zag het ernaar uit dat de bobbels niks veranderde. Voor bijna een jaar bleef het zoals het was. De bobbels waren wel wat groter geworden maar al bij al viel het nog goed mee. Pas na een hele tijd werd het weer erger. De pijn die ook even weg was begon weer erger te worden en het was bijna ondragelijk. s'Avonds kon Sam vaak niet slapen en hij had pijnstillers nodig om de dag door te komen. Vanaf dat moment duurde het niet lang voordat het duidelijk werd dat de dokter gelijk had. Twee kleine vleugels begonnen uit zijn rug te groeien, en het was een geluk dat ze in het begin klein waren. Ze waren makkelijk verborgen te houden. Je moest er zelfs niks speciaal voor doen. Tot zijn vijftiende waren ze aardig goed verborgen te houden, nadien werden ze gewoon te groot.
Sam mocht van zijn ouders niet meer buiten komen en als hij toch naar buiten wou moest hij maar naar de tuin gaan. Er was speciaal voor hem ook een leerkracht ingehuurd die thuis les aan hem gaf en hij kreeg zelfs nog extra betaald om niks te zeggen over Sam. De jongen moest een geheim worden voor de buitenwereld. Wanneer dat mensen vroegen waar hij was zouden zijn ouders altijd zeggen dat hij naar een ander land was vertrokken voor zijn studies. De leugens werden geaccepteerd door de mensen en niemand vermoeden wat, maar ook daar kwam een einde aan. Sam kreeg een vrij ernstige ruzie met zijn leerkracht. Het was zelfs zo erg dat de leerkracht gewoon tegen iedereen de waarheid begon te zeggen. Lang duurde het niet voor iedereen het wist, maar dan ook bijna iedereen. De Michaelis waren niet onbekend want velen kende hun advocaten bureau. Het nieuws dat hun enige zoon een Mutant was kwam dan ook als een shock. Het kwam zelfs in de kranten te staan. Zijn ouders gaven het dan gewoon op. Hun status was belangrijk voor hen, maar hun zoon ook. Het was een moeilijke keuzen geweest, of dat was wat ze durfde te beweren. Sam werd het huis uit gegooid. Hij kreeg nog tijd om de spullen die hij nodig had in te pakken en dan kon hij vertrekken.
Terwijl dat Sam zijn spullen nog aan het pakken was werd er aangebeld. Het was iemand die beweerde een goede plek te weten voor Sam, en ze zou hem erheen kunnen brengen. De jongen zijn ouders twijfelde niet lang. Sam zou met de onbekende mee gaan, wat er nadien zou gebeuren maakte hen precies weinig uit. Ze wisten niet eens of ze haar wel moesten vertrouwen. Toch werd Sam gedwongen mee te gaan, en dat was hoe hij terecht was gekomen op Genosha Island.



{ Wings }
Sam is eigenaar van twee grote bruine vleugels die aan zijn schouderbladen zijn bevestigd. Ze zijn prachtig om te zien, maar je moet ze niet onderschatten. Er zit zeer veel kracht in de vleugels, en als hij je er echt pijn mee wilt doen zal het hem ook lukken. Deels door deze mutatie heeft hij zeer broze botten. Van kleins af aan waren zijn botten al zwak en door enkele testen te doen waren ze erachter gekomen dat deze hol waren. Toen wisten ze natuurlijk niet waarom ze precies hol waren. Ze dachten aan een ziekte maar nu weet Sam wel beter. Zijn botten zijn hol omdat hij daardoor minder weegt en dus makkelijker in de lucht kan blijven en het hem minder energie kost.
Als Sam alleen zou vliegen dan kan hij dat uren aan een stuk volhouden, maar wanneer dat hij iemand mee zou dragen kost dat hem meteen veel meer energie. Hoe zwaarder dat de persoon is hoe meer moeiten Sam zal moeten doen.
Hij is in staat om deze vleugels onzichtbaar te maken voor omstaanders, maar daarmee zijn ze niet verdwenen. Sam moet nog steeds oppassen dat hij nergens tegenaan loopt met de grote vleugels.

{ Diamond Wings }
De randen van iedere veer van zijn vleugels is bedekt met een laagje diamant. Dit zorgt ervoor zijn zijn vleugels zeer scherp zijn en zo door je huid heen kunnen gaan. Voor Sam is dat het perfecte middel om aan te vallen want de laag maakt elke veer vrij scherp. Door de laag diamant glanzen zijn vleugels nog harder wanneer dat het zonlicht erop komt.